Ex-vluchteling schopt het tot directeur
Murad Bero is een succesvol ondernemer en sinds kort operationeel directeur van Gave. Een schril contrast met zijn moeizame en eenzame jeugd als vluchteling. “Ik werd enorm gepest en mishandeld. En als buitenlander sta je altijd met 3-0 achter. Maar het heeft mij gevormd tot de man die ik nu ben.”
Zijn wieg stond in Bethlehem, vlak bij de Geboortekerk, waar zijn vader een restaurant runde. Aanvankelijk leidde Murad (41) een rustig leven, totdat zijn vader een Duitse toerist in bescherming nam tegen opdringerige klanten. Dat kostte hem bijna zijn leven. “Hij overleefde ternauwernood de aanslag, maar de dader – een invloedrijke man – zwoer hem alsnog te vermoorden. Nadat mijn vader na zes maanden in coma te zijn geweest uit het ziekenhuis kwam, zijn we onmiddellijk gevlucht. Diezelfde nacht nog. Dat was heel heftig.”
Racistische skinheads
Als 8-jarig jongetje belandde Murad in Oost-Duitsland, maar daar bleek het gezin eveneens niet veilig te zijn. “Er waren in die tijd enorm veel racistische skinheads. Mijn broertjes en ik werden om de haverklap in elkaar geslagen, vaak tot bloedens toe. Bovendien leefden we ook in enorme armoede. Op een dag trof ik mijn vader huilend aan, omdat hij geen geld meer had. Om financieel te helpen, ging ik als 9-jarige schoonmaakklusjes doen. Uiteindelijk besloten mijn ouders opnieuw te vluchten, weer midden in de nacht. Dit keer naar Nederland.”
“Als buitenlander sta je altijd met 3-0 achter.”
Het gezin werd opgevangen in een asielzoekerscentrum in Slagharen. “We konden niet naar school en kregen ook geen taalles. Er waren daar alleen maar Arabieren om ons heen”, blikt Murad terug. Na verloop van tijd kregen ze een status, waarna ze verhuisden naar Dordrecht. “Ik was blij dat ik eindelijk weer naar school kon. Maar daar werd ik vervolgens weer gepest en ook in elkaar geslagen. Je was de enige buitenlander die geen Nederlands sprak hè, en dus al gauw de zondebok.”
Teruggetrokken tienerbestaan
Het leidde tot een eenzaam en teruggetrokken tienerbestaan. “Van mijn twaalfde tot mijn zestiende leefde ik eigenlijk opgesloten op mijn kamer. Mijn moeder kwam vaak mijn eten boven brengen. Ik had weinig vrienden en voelde mij niet begrepen. Elke dag keek ik naar de serie Friends en las heel veel.”
“Ik had weinig vrienden en voelde mij niet begrepen.”
Nadat ze verhuisden naar Enschede, leefde Murad weer op. “Daar woonden veel Arameeërs. We voelden ons er beter thuis.” Hij ging psychologie studeren aan de universiteit van Nijmegen. In het laatste jaar reisde hij voor zijn stage naar Zuid-Frankrijk. “Daar moest ik een Afrikaans meisje begeleiden dat werd mishandeld en misbruikt door haar vader en oom. Dat kon ik niet aan. Dat was te zwaar voor mij.”
Zonder diploma
Halsoverkop keerde Murad terug naar Nederland en ging zonder diploma op zak op zoek naar werk. “Ik begon met schoonmaakwerk en werd al snel manager. Daarna kwam ik bij een callcenter terecht. Na twee maanden was ik supervisor en binnen een half jaar afdelingshoofd. Dat ging heel rap.” In 2007 startte hij een technisch uitzendbureau. Ondertussen stapte hij tevens in bij een groothandel als directeur. Onder zijn leiding maakte ook dit bedrijf een enorme groei door.
Dit succesvolle ondernemersleven staat in groot contrast met de armoede en het lijden uit zijn jeugd. Daar is wel iets bijzonders aan vooraf gegaan, geeft Murad aarzelend toe. “Ik loop hier niet mee te koop en heb dit eigenlijk nog maar aan een paar mensen verteld. Maar in 2000 ging ik terug naar Bethlehem om afscheid te nemen van een oom die op sterven lag. In een impuls besloot ik de Geboortekerk binnen te gaan.”
Bijzondere aanraking
“Toen ik voorovergebogen door het kleine deurtje de kerk binnen stapte, had ik een heel bijzondere ervaring met God. Het voelde alsof ik door Hem werd opgetild en dat er tegen mijn hoofd werd getikt. Al mijn pijnlijke herinneringen die daar waren opgeslagen, werden er als het ware uitgeklopt. Mijn leven ging als een film aan mij voorbij en ik kon ineens de gedachten van mijn jeugd ordenen. Ik voelde gewoon de Heilige Geest. Vanaf dat moment ben ik een ander mens geworden. Ik veranderde van binnen en van buiten. De mensen herkenden me niet meer terug.”
Murad zet nu al zijn kennis en ervaring in voor Gave. “Waar Gave voor staat inspireert mij. Ik werd toen ik vluchteling was niet gezien en geliefd. Nu kan ik deze liefde zelf doorgeven.”
Twee directeuren bij Gave
Murad Bero is per 1 september operationeel directeur van Gave. Hij is verantwoordelijk voor de interne organisatie en gaat zich richten op het optimaliseren van de organisatiestructuur en de bedrijfsprocessen. Algemeen directeur Jan Pieter Mostert is per diezelfde datum teruggekeerd van ziekteverlof. Samen gaan ze de groeiende organisatie aansturen.
Gepubliceerd in Weergave 3, november 2023
Tekst: Anna Klappe | Foto’s: Niek Stam
