Dit is Ahmet en hij is 8 jaar oud. Ahmet woont in Syrië. Hij woont in de stad Aleppo in een mooi huis. Hij woont daar met zijn ouders, zijn broer en zijn twee zusjes. Als de school uit is, gaat hij met zijn vrienden spelen. Ze voetballen of ze doen leuke spelletjes. In Syrië schijnt de zon heel veel, dus Ahmet kan veel buiten spelen. Hij vindt het heerlijk om buiten te spelen.
Oorlog
Op een dag vertelt papa dat er oorlog is in Syrië. Ahmet schrikt ervan. Maar Syrië is zo groot en de oorlog is heel ver bij Aleppo vandaan. Een paar weken later vertelt papa dat de oorlog steeds dichterbij komt. Daarom mag Ahmet niet meer buiten spelen. Na schooltijd moet hij meteen naar huis. Kort daarna vertelt de meester dat de school dichtgaat, omdat het oorlog is. Papa en mama gaan ook niet meer naar hun werk. Nu zijn ze steeds met de hele familie thuis. Ze blijven allemaal binnen, want buiten is het gevaarlijk. Soms gaat er ineens een hard alarm af. Dat is het luchtalarm. Dan worden er bommen op de stad gegooid. Als het luchtalarm gaat, moet iedereen zo snel als hij kan een veilige plek zoeken. Op een plein vlakbij Ahmets huis staat een groot gebouw. Onder dat grote gebouw is een schuilkelder. In die schuilkelder is iedereen veilig voor de bommen. Soms moet Ahmet daar midden in de nacht naartoe. En als Ahmet uit de schuilkelder komt, is hij vaak verdrietig. Want soms is er dan veel kapot gemaakt. Gelukkig staat hun huis nog overeind, maar voor hoelang?
Vluchten
Ahmets vader vindt het niet langer veilig in de stad. Hij roept alle kinderen bij zich: ‘We gaan vannacht op reis naar Nederland. Daar woont oom Mohammed ook. Het is hier te gevaarlijk en ik wil dat jullie veilig zijn. We gaan vannacht eerst naar opa en oma die bij de grens met Turkije wonen en daarna gaan we Syrië uit. Je mag een paar spullen meenemen en die stop je in je rugtas. Meer kan er niet mee.’
Ahmet schrikt. Hij voelt zich een beetje blij, want van de oorlog wordt hij erg bang. Hij wil zo graag veilig zijn. Maar verhuizen uit Syrië? Zijn land, waar hij zo van houdt! Zou hij zijn vriendjes dan nog terugzien? En Nederland, wat voor een land zou dat zijn? Hij weet niet eens waar Nederland ligt. Het zal vast heel ver weg zijn. Ahmet pakt zijn tas en gaat zijn belangrijkste spullen inpakken. Ahmet kijkt zijn kamer rond. Het liefst neemt hij alles mee, maar dat past nooit in de rugtas. Hij pakt eerst zijn kleine voetbal. Dan kan hij onderweg en in Nederland tenminste voetballen. Daarna kiest hij warme kleren uit, omdat mama zei dat dat heel belangrijk was. Hij stopt alles in zijn rugtas. Nu past er nog iets heel kleins bij. Hij kiest voor zijn spaarpot. Ook die stopt hij in zijn rugtas. Nu is de rugtas vol.
Afscheid
Midden in de nacht vertrekt de familie. ‘Heel stil zijn,’ fluistert papa. Ahmet kijkt nog één keer naar het mooie huis, want misschien komt hij hier wel nooit meer terug. Stil stappen ze in de auto en rijden ze de stad uit. Na een lange reis komen ze aan bij opa en oma. Wat is het fijn bij opa en oma! Bij opa en oma is het gelukkig veilig. ‘Waarom kunnen we hier niet blijven?’, vraagt Ahmet. Maar papa schudt zijn hoofd. ‘We moeten Syrië verlaten. Hier komt de oorlog straks misschien ook!’ Na een paar dagen nemen ze afscheid van opa en oma. Ahmet vindt het zo spannend. Want hoelang zal de reis duren? En zal het goed gaan onderweg? De auto blijft bij opa en oma staan.
Over de zee
Ze gaan vanaf hier lopend naar de zee in Turkije. Het is heel ver lopen. Ahmets voeten doen zeer, maar dat laat hij niet merken. Hij moet dapper zijn. ’s Nachts moeten ze buiten slapen. Ze zijn niet alleen; er is nog een heel grote groep mensen bij hen. Ook zij willen naar de zee. Het voelt veilig dat ze met een grote groep zijn.
Na een week lopen komen ze aan bij de zee. Aan de overkant van de zee ligt Griekenland. ‘Dat ligt al een beetje in de buurt van Nederland,’ zegt mama. Om in Griekenland te komen, moet je met de boot. Papa moet heel veel geld betalen voor de overtocht. De boot is klein. Er zitten veel te veel mensen op de boot. Iedereen zit dicht tegen elkaar aan. Ahmet is bang. Hij kijkt om zich heen. Er zijn nog veel meer mensen bang. Zelfs papa’s gezicht staat bang. Zal de boot niet zinken? Ineens klinkt er een stem die roept: ‘Oh, nee! De motor is kapot! We moeten roeien!’ Alle mannen helpen mee met roeien, maar dat gaat niet hard. Ze dobberen uren op de zee. Het is zo spannend! En dan komt er een grote boot aan. Het is de kustwacht. Zij halen alle mensen uit het bootje en brengen ze naar land. Ze zijn in Griekenland.
Daar worden ze naar een vluchtelingenkamp gebracht met tenten, waar het heel vol is. Ahmet ziet heel veel andere Syrische kinderen, maar hij kent niemand. Omdat er zoveel vluchtelingen zijn, is er geen tent meer over. Ze moeten twee nachten buiten slapen. Het is koud, Ahmet ligt dicht tegen mama aan. Gelukkig, na twee dagen komt de politie hen halen. Ze mogen Griekenland verlaten! De politie stelt wel eerst allemaal vragen aan papa, mama en Ahmet. De politie wil zeker weten dat ze in hun eigen land echt niet kunnen blijven wonen. Dan worden ze met een bus naar de trein gebracht. Ahmet en zijn familie zitten wel zes dagen in de trein! De trein rijdt door Macedonië, Servië, Hongarije, Oostenrijk, Duitsland en dan naar Nederland.
In Nederland
Wat ziet Nederland er anders uit, vindt Ahmet. Hier heb je veel koeien en weilanden en het regent best wel vaak. In Syrië is het vaak heel warm en er zijn hoge bergen. Als ze aankomen worden Ahmet en zijn familie naar een asielzoekerscentrum gebracht. Daar krijgen ze een kamer waar ze gaan wonen. Daar moeten ze wachten tot ze weten of ze in Nederland mogen blijven. Moe ligt Ahmet in bed. Wat was dit een lange en spannende reis! Ahmet voelt zich een beetje raar. De oorlog maakt hem verdrietig. Hij mist opa en oma die nog in Syrië zijn. Maar Ahmet is ook blij, want nu is hij veilig. In Nederland hoeft hij niet bang te zijn voor de oorlog.
Gebedspunt
Ahmet en andere vluchtelingenkinderen zijn veilig in Nederland. Maar ze moeten nog vaak denken aan de nare dingen die ze hebben meegemaakt. Bid dat vluchtelingenkinderen de pijn van de oorlog en de vlucht mogen vergeten.
Vragen
Aan welke woorden moet je denken bij de foto van Ahmet?
Waar gaan vluchtelingen wonen als ze naar Nederland komen?