Hana blijft positief

“Ik nam het coronavirus niet serieus tótdat het aantal besmettingen en overlijdensberichten steeg”, vertelt de Eritrese Hana Zeru (16), die zeven jaar geleden haar moeder verloor.

Hana kijkt met haar broertjes naar het Jeugdjournaal, en vindt dat Nederland goed omgaat met het virus: anderhalve meter afstand houden en goed voor jezelf en anderen zorgen. “Wij luisteren naar premier Rutte, en dat maakt ons rustig.”

Bezorgd

De vader van de Eritrese Hana reageerde heftig op het uitbreken van corona. Hana vertelt dat hij in paniek raakte toen mensen winkelschappen leeg hamsterden, en sloeg toen zelf ook macaroni en saus in, en veel meel zodat ze zelf brood konden bakken als het brood uitverkocht zou raken. “Hij was bang dat hij ons niet meer te eten kon geven, en dat we honger zouden lijden.”

Hana vertelt dat haar vader voor informatie afhankelijk is van Arabische kanalen die de risico´s op besmetting hoger inschatten dan Nederlandse zenders, waardoor Hana en haar broertjes niet meer naar buiten mochten toen het coronavirus uitbrak. Ze begrijpt dat haar vader extra bezorgd is omdat ze maar één ouder hebben sinds de dood van hun moeder. Gebed is, ook in deze onzekere tijd, belangrijk voor Hana: “God is de enige die ons kan helpen.”

Ondertussen zorgt Hana voor haar broertjes zoals ze doet sinds de dood van hun moeder. “Ik hielp hen met hun schoolwerk, terwijl ik ook werkte aan mijn eigen schoolopdrachten.”

Christelijke vreemdeling

In de eerste weken van de lockdown mocht Hana niet in de supermarkt werken omdat haar vader bang was voor besmetting, terwijl Hana júist tijdens de crisis voor klanten wilde klaarstaan. “Je kunt met klanten praten als ze éven hun huis uitgaan voor boodschappen”, zegt ze. “En ik miste mijn vriendinnen, tijdens de lockdown”, zegt ze. “Maar we kunnen elkaar ook prima bellen.”

Hana hoorde dat ouderen extra risico lopen bij besmetting, en omdat ze niet wil dat haar vader ziek wordt, is ze voorzichtig om besmetting te voorkomen. Ze vertelt dat deze situatie doet haar denken aan de jaren die ze doorbracht in het islamitische Soedan, waar ze elke dag bang was ontmaskerd te worden als christelijke vreemdeling, ondanks haar chador en haar beheersing van de Arabische taal. Buitenshuis kon Hana worden opgepakt en gevangen gezet, en alleen vrijkomen als haar vader daarvoor de juiste papieren kon tonen. Maar die papieren had hij niet.

Kokkerellen

Tijdens de lockdown thuis blijft Hana positief want ze heeft ineens tijd voor zaken waaraan ze nooit eerder toekwam. Ze hield nooit zo van koken maar gaat nu kokkerellen, gezellig met haar broertjes. De gebruikelijke injerra’s vervangt ze geregeld voor lasagne met lekkere kruiden. “Héérlijk!”