Vakantie, de cultuurverschillen
Vol verbazing kijkt de Syrische Fadia, naar de kleine rode caravan van Ed. Dochter Sarah (11) trekt direct haar schoenen uit en neemt binnen een kijkje. “Voorzichtig,” roept Ed haar na. “Ik heb de caravanpootjes niet uitgedraaid!” Fadia ging in Syrië een week op vakantie met de kinderen, zonder haar man Moussa. Voor Ed en Marijke Blankestein is hun kampeervakantie van drie weken het hoogtepunt van het jaar. Hoe zit het met de verschillen in vakantiecultuur?
“Ik vind het mooi hoor, kamperen,” zegt Fadia terwijl ze een slok koffie neemt uit een plastic bekertje. “Maar ik probeer het liever niet. Natuurlijk vind ik het fijn om buiten te zijn. Ik was laatst in Voorthuizen en daar zag ik hele grote caravans. Die vond ik wel heel erg mooi. Zo’n caravan, dat vind ik nog wel een goed idee.”
Barbecue
Moussa is tandtechnicus en runde in Syrië een eigen praktijk. Het woord vakantie komt niet in zijn woordenboek voor. “De meeste mensen in Syrië hebben een eigen bedrijf. Als je de zaak dicht doet, verdien je niets. Dus je kunt niet zomaar drie weken weg. Natuurlijk gaven we onze medewerkers wel eens vrijaf. Maar in Syrië was ik alleen vrij op vrijdag en zaterdag. Met Kerst en Pasen had ik ook twee dagen vrij en dan nog vier dagen tijdens het Suikerfeest. Als we vrij zijn gaan we naar onze familie. Dat is onze ontspanning. We nemen de barbecue mee en gaan lekker eten en drinken met elkaar. Dat doen we iedere week.”
“Jullie werken korter, maar hebben meer vakantie nodig.”
Geen luxe
“Dat is bij ons wel anders,” bekent Ed. “Als ik mij ontspan, dan wil ik het liefst geen mens zien. Ik hou erg van mijn familie, maar ik hoef niet elk weekend naar hen toe. Ik denk dat ik hen eens in de twee maanden zie. Ultieme rust vind ik bij God en dat kan ook gewoon thuis. Op vakantie zoek ik rust in de natuur. Ik ga er graag samen met mijn vrouw op uit en af en toe alleen vind ik ook prettig. Iedereen viert anders vakantie maar voor mij geldt: alleen de basics, geen luxe, geen televisie. Die westerse gejaagde levensstijl staat me tegen.” “En een beetje cultuur, dat vinden we ook leuk,” vult Marijke aan. “We houden ervan om andere culturen te ontdekken en ander eten te proeven. Daar leer je veel van.”
Restaurant
Volgens het meest recente vakantieonderzoek van het Nibud kan een kwart van de Nederlanders niet op vakantie en dat vinden we in Nederland niet oké. Want vakantie hebben we allemaal nodig om bij te komen van ons drukke leven. In Syrië denken ze daar anders over. “Wij richten ons leven zo in dat we geen vakantie nodig hebben”, zei een vluchteling ooit tegen mij. Maar dat betekent niet dat ze in Syrië de kantjes ervan af lopen. Moussa: “Ik begin ’s morgens om zeven uur met werken en ga door tot een uur of acht ’s avonds. Maar ik ben dan niet moe. Ik eet dan met het gezin thuis of we gaan samen naar een restaurant. Dat is helemaal niet duur in Syrië. Na je werk ben je ook echt vrij.”
Vergaderen
“Wij hebben misschien kortere werkdagen,” legt Ed uit. “Maar we hebben wel ’s avonds veel verplichtingen. Vergaderingen in de kerk, we moeten sporten en zitten in allerlei commissies. We zijn altijd bezig.” Fadia verbaast zich daarover. “In Nederland maken de mensen kortere werkdagen dan bij ons, maar ze hebben meer vakantie nodig. En ze gaan ’s avonds ook vroeger naar bed. Wij worden ’s avonds pas actief, dan is de temperatuur ook beter. We slapen korter, zo’n vijf uur per nacht.”
Drie maanden vrij
Voor veel vluchtelingen duurt de Nederlandse zomervakantie veel te lang. Het wordt stil op straat en in de azc’s valt weinig te beleven. Fadia en Moussa hadden daar weinig last van, ook omdat ze veel familie in de buurt hebben. “De zomervakantie in Syrië duurt nog veel langer,” vertelt Fadia. “Wel drie maanden. Ik ging dan vaak een weekje met de kinderen naar het strand of naar de bergen, in een huisje of een eenvoudig hotel. Mijn man kwam dan in het weekend ook. Ik werkte niet, dus had alle tijd voor de kinderen. Moeders die wel werken brengen hun kinderen naar de opvang of regelen het onderling. Maar drie maanden is te lang. Ik vind het goed dat in Nederland de kinderen elke twee maanden even vrij hebben. En ook dat er hier voorzieningen zijn voor mensen die niet op vakantie kunnen.”
Uit: Weergave, juni 2019
