Gastgezin voor Oekraïense vluchtelingen - hoe gaat het nu?
Vluchtelingen opvangen in je eigen huis? Theo en Wieke de Geus uit Enkhuizen doen dit met veel liefde en toewijding. Ze bieden onderdak aan een Oekraïense moeder en haar 23-jarige dochter uit Charkov. Inmiddels al zeven weken lang. Hoe gaat dat?
“Het gaat heel goed!”, zegt Wieke. De woorden komen vanuit de grond van haar hart. “Het kan gewoon niet beter. Er is niks negatiefs of iets dat tegenvalt. Het is alleen maar positief”, verzekert ze. “Onze onderlinge band wordt steeds warmer en opener. We zijn steeds meer één gezin met elkaar.”
Zijn er dan geen moeilijkheden of irritaties? “Natuurlijk moesten we wennen aan elkaar, als persoon, maar ook in het samen leven in één huis. Maar dat gaat heel goed en op een heel natuurlijke manier. We leren intussen elkaars gewoontes een beetje kennen en houden rekening met elkaar. Dat betekent in de praktijk wel eens wat langer wachten voordat je kunt douchen, maar dat is niet erg.”
“De moeder is ook erg bescheiden en bovendien heel kien; ze heeft snel door wat wij nodig hebben. Ze heeft een goede gevoelsantenne. We hebben ook geen onderlinge conflicten. Als er iets is, dan spreken we de dingen met elkaar door. De communicatie gaat ook steeds beter. We gebruiken hierbij een vertaalapp, maar de moeder is actief met het leren van Nederlandse woordjes. Ze leert heel snel.”
Taken verdelen
Aanvankelijk zorgde een vriendin van Wieke voor het wekelijks wassen en drogen van het beddengoed van de gasten, maar nu niet meer. “De moeder wilde deze taak zelf graag op zich nemen. Bovendien kan ze nu zelf bepalen wanneer ze verschoning nodig vindt of haar kleren wil wassen. Dat geeft hen ook meer onafhankelijkheid.”
Ook hebben Wieke en haar twee gasten nu een kookschema ingesteld. “We koken om de dag voor ons vieren. Daarbij kijken we regelmatig bij elkaar af. We leren graag van elkaar. Hun avondmaaltijden zijn meestal vrij zwaar. Dat valt bij mij soms wat minder goed voor de nacht. Dat zal ik binnenkort bij hen aangeven, zodat ze het weten.”
Werk en afleiding
De dochter heeft intussen werk gevonden in de keuken van een restaurant. “Ze gaat hier elke dag met plezier naartoe. De moeder zit hierdoor overdag alleen thuis. Voor haar duren de dagen dan wel lang. Zij zoekt afleiding en wil ook graag aan de slag. Ze is accountant van beroep en werkte in Oekraïne van 9 tot 19 uur. Maar vanwege de taal kan ze hier moeilijk werk vinden. Dit geeft haar wel wat onrust. Ze wil graag iets terug doen, vanuit dankbaarheid dat ze hier mag zijn.”
Wij bieden opvang, maar we hoeven niet voor hen te zorgen
Wieke en Theo nemen de vrouwen regelmatig mee op pad. “Laatst zijn we met ze naar de Keukenhof geweest. Of we gaan ergens een kopje koffie drinken. Dat vinden ze ook fijn. Maar de moeder houdt het nu wel iets meer af; ze wil niet dat we het om haar doen. Zij neemt ook steeds meer eigen initiatieven. Ze spreekt bijvoorbeeld af in de stad met Oekraïense vriendinnen of gaat een eindje fietsen of lopen.”
Kerkbezoek
Elke zondag gaan de vrouwen gaan mee naar de kerk van Theo en Wieke. “Ze vinden het heel fijn om mee te gaan. Ze zoeken daar andere Oekraïense gasten op die daar ook komen. De diensten worden vertaald in het Engels, maar dat kunnen ze helaas niet verstaan. We hebben nog geen Russische tolk. De moeder is Russisch-Orthodox. Ik hoop haar binnenkort mee te kunnen nemen naar zo’n dienst, maar die is niet heel vlakbij. Beiden volgen overigens online kerkdiensten uit Oekraïne. Die worden nog steeds daar gehouden. Op deze manier kan de dochter ook contact houden met de jeugdgroep van haar kerk; zij is lid van een baptistengemeente daar.”
Leerpunt
Tenslotte een leerpunt van Wieke: “Deze vrouwen hebben voortdurend angst en zorgen om hun familie die nog in Oekraïne zit. En de moeder heeft daarnaast moeite om werk te vinden; dat geeft haar psychische stress. Dit sloeg op een zeker moment over op mij; ik werd hierdoor bezorgd en wilde hun problemen oplossen. Maar hierin reikte mijn man een goed advies aan: wij bieden opvang, maar we hoeven niet voor hen te zorgen. Het zijn geen kinderen, maar volwassenen. We zijn niet verantwoordelijk voor hen. Daarin mag ik ze loslaten. En dat gaf mij weer ruimte.”
Lees ook het eerdere interview over meerdere opvangvormen voor Oekraïners.
Tekst: Anna Klappe
Foto: Theo de Geus
Gave wil jou ondersteunen in je contact met Oekraïense vluchtelingen. Hier helpen we je op weg om ze een warm welkom te bieden. Je vindt er onder andere tips voor de opvang en video’s over cultuur en contact.
